اطلاعات غلطی که فیلم‌های جنگی هالیوود در ذهن مخاطبان کاشته‌اند
تاریخ انتشار: ۳ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۰۷۹۰۴
به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از لیست ورس، درگیری و جنگ انسان‌ها با یکدیگر قدمتی طولانی دارد، اما هنوز هم افراد زیادی هستند که تصور درست و دقیقی از جنگ واقعی ندارند. تصویر ذهنی ما از آنچه در میدان‌های جنگ اتفاق می‌افتد به شدت تحت تأثیر فرهنگ عامه و به ویژه فیلم‌هاست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بیشتر بخوانید
از شکستگی گردن با آب تا کودکی که هیچکس سن او را باور نمی‌کرد/ حقایقی از سینما که نمی‌دانستید بهترین فیلم‌های آخرالزمانی را بشناسید بهایی که بازیگران برای ترک پروژه‌های سینمایی نیمه‌کاره پرداخت کردندالبته در این مورد که داستان فیلم‌ها برای لذت بخش بودن نیاز به تعلیق و ناباوری دارد عده زیادی اتفاق نظر دارند. این تعلیق و ناباوری بیشتر در مورد ژانر‌های علمی - تخیلی و ترسناک صدق می‌کند؛ اما ارائه اطلاعات نادرست در موضوعات قابل اهمیتی مانند جنگ در سینما با معایب و مشکلات قابل توجهی همراه است. در اینجا به اطلاعات اشتباه فیلم‌های سینمایی اشاره می‌کنیم.
نشان دادن پلاک هویت حرکت خوبی نیست
پلاک جنگی یا پلاک هویت، همیشه یکی از اجزای اصلی فیلم‌های سینمایی جنگی بوده است. ظاهراً استفاده از آنها در نظر کارگردان‌ها بسیار جذاب به نظر می‌رسد و به همین دلیل شاهد استفاده مکرر از آنها در فیلم‌ها بوده ایم. با دیدن فیلم‌های هالیوودی، بسیاری از ما تصور می‌کنیم که استفاده از نشان هویت به عنوان گردنبند کاری است که نیرو‌های مسلح همیشه انجام می‌دهند. با این حال، اگر از افراد کهنه کار جنگ بپرسید به شما می‌گوید، نمایش دادن پلاک جنگی در ارتش جزو آداب صحیح محسوب نمی‌شود. البته این درست است که سربازان باید نشان‌های خود را برای شناسایی در حین انجام وظیفه به همراه داشته باشند، اما اکثر آنها نشان هویت خود را داخل کیفشان نگه می‌دارند.
تقریبا هیچ کس از اسلحه در حالت خودکار استفاده نمی‌کند
فیلم‌های هالیوود در مورد تأثیر سلاح‌های مختلف تصویری مبالغه آمیز را به مخاطب نشان می‌دهند تا جلوه بیشتری داشته باشند. برای مثال در فیلم‌های مختلف تأثیر نارنجک‌ها به شکل‌های مختلفی به تصویر کشیده می‌شود. در یک فیلم ترکش‌های نامرئی نارنجک پا‌های یک فرد را فلج می‌کند و در فیلمی دیگر به اندازه‌ای قدرت دارد که یک خانه را منفجر می‌کند. این اطلاعات نادرست از نحوه عملکرد نارنجک‌ها نه تنها باور اشتباهی نسبت به جنگ به مخاطب می‌دهد، بلکه بر تصمیم گیری در شرایطی مشابه در دنیای واقعی تأثیر می‌گذارد.
یک تفاوت آشکار بین جنگ افزار‌های خودکار در جنگ‌های واقعی و داستانی وجود دارد. اگرچه سلاح‌های نظامی تنظیماتی برای فعال کردن حالت شلیک اتوماتیک و مداوم دارند، تقریبا هیچ کس از آنها در نبرد‌های واقعی استفاده نمی‌کند. جدا از هزینه‌هایی که ساخت گلوله دارد، شلیک خودکار در نبردی که فاصله زیادی دارد نمی‌تواند کارآمد باشد.
امکان شلیک در حالت ایستاده وجود ندارد
فیلم‌های «رمبو» ممکن است بهترین نمونه از این نوع فیلم باشد. در بسیاری از فیلم‌های جنگی شاهد حضور یک قهرمان تک و تنها هستیم که با دشمنان بی شماری مقابله می‌کند و برای این کار از مسلسل استفاده می‌کند. اما در واقعیت این کار ممکن نیست، زیرا مسلسل‌ها بسیار سنگین هستند و تقریباً غیرممکن است که بتوانید با یک اسلحه سنگین راه بروید چه برسد به اینکه بخواهید با آن شلیک کنید. بسیاری از فیلم‌ها این کار را با اسلحه‌هایی مانند کلاشینکف انجام می‌دهند. حتی اگر از خطرات این کار چشم پوشی کنیم، لگد زدن اسلحه در هنگام شلیک باعث می‌شود که نگه داشتن و شلیک با آن در طولانی مدت غیرممکن شود. علاوه بر این، شلیک کردن به این شکل در هیچ برنامه آموزشی حرفه‌ای وجود ندارد و چیزی است که فقط در هالیوود دیده می‌شود.
کشتار گسترده معمولا بخشی از نبرد نیست
به لطف ساخت فیلم‌هایی مانند ارباب حلقه‌ها تصویر ذهنی ما از یک جنگ باستانی یا قرون وسطایی به این صورت است که هر دو طرف با سواران خود به سمت یکدیگر می‌تازند و در طول نبرد درگیر جنگ‌های تن به تن می‌شوند. اگرچه کشتار بخشی وسیع و مهم از هر نبردی است، اما معمولا در پایان یک جنگ و زمانی که نیرو‌های شکست خورده درحال فرار هستند اتفاق می‌افتد. نبرد‌ها، حداقل قبل از اینکه کشتار جمعی با استفاده از توپخانه و به بخشی از جنگ‌ها تبدیل شود، عمدتاً فرسایشی بوده و در بیشتر نبرد‌ها تلاش می‌شد که سربازان را خسته کنند.
مهمات نامحدود
فیلم‌های جنگی نسبت به میزان مهماتی که یک نفر به آن دسترسی دارد بسیار اغراق می‌کنند. بخشی از این موضوع را می‌توان به جذاب بودن آن نسبت داد، زیرا دیدن نبرد کسی که گلوله‌های خود را ذخیره می‌کند در یک فیلم سینمایی برای مخاطب جذاب نیست. در واقعیت، محدودیت مهمات و مدیریت آنها بخش مهمی از تاکتیک‌های نظامی است. اهمیت آن در جنگ‌هایی که در مناطق برون مرزی رخ می‌دهد بسیار بیشتر است.
در یک نبرد واقعی احتمال دارد برای چندین دقیقه حتی صدای شلیک یک گلوله را هم نشنوید برخلاف فیلم‌ها که شلیک متوالی را در آنها شاهد هستیم. نکته دیگری که سربازان باید به آن توجه کنند این است که شلیک متوالی باعث داغ شدن اسلحه خواهد شد.
پرتاب چاقو
مشخص نیست که پرتاب چاقو به طرف دشمن برای اولین بار در کدام فیلم سینمایی مورد استفاده قرار گرفت، اما اهمیتی ندارد. پرتاب کردن چاقو مثل پرتاب کردن هر چیز دیگری، کاربرد‌های زیادی در دنیای واقعی ندارد با این حال کارگردان‌های زیادی از این ایده استفاده کرده اند و شخصیت‌های زیادی در تاریخ سینما بر اثر پرتاب چاقو کشته شدند. اما در دنیای واقعی اینگونه نیست و فولاد چاقو باید آنقدر تیز باشد و همینطور با قدرت پرتاب شود که بتواند از گوشت و استخوان عبور کند.
شما نمی‌توانید به هرکسی شلیک کنید
ما تصور می‌کنیم که آغاز نبرد یک امر هماهنگ و یکدست است. فرمانده دستور تیراندازی را به سربازانش صادر می‌کند و آنها فقط بی وقفه شلیک می‌کنند؛ اما همانند دیگر موارد موجود در این لیست، این مورد هم فقط در هالیوود وجود دارد. قوانین مشخص و مکتوبی در مورد آنچه که می‌توانید و نمی‌توانید در جنگ انجام دهید وجود دارد. هر جنگ قوانین مربوط به خود را دارد که بسته به اهداف تغییر می‌کند.
قدرت سواره نظام ها
اسب سواران درطول تاریخ و پیش از آنکه جای خودشان را به تانک و توپخانه بدهند، به عنوان یک واحد فوق العاده قدرتمند شناخته می‌شدند که بر میدان‌های جنگ در سراسر جهان تسلط داشتند و می‌توانستند نتیجه هر نبردی را تغییر دهند. این موضوع درست است که سواره نظام سنگین، یک واحد فوق العاده قدرتمند بود، اما بسیاری از واحد‌های پیاده نظام در طول تاریخ به راحتی با آن مقابله کردند.
منیع: Listverse
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سینمای جهان فیلم سینمایی ژانر جنگی فیلم ها جنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۰۷۹۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
استقبال از «آن برد» غافلگیر کننده بود/ دغدغه همیشگی «مهاجرت»
آیدین تمبرچی کارگردان نمایش «آن برد» نوشته مشترک تمبرچی و مهدی زندیه که این روزها با استقبال قابل توجه مخاطبان در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر در حال اجرا است، درباره روند تولید این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: از سال ۹۵ به همراه مهدی زندیه درگیر نوشتن این متن شدیم اما زمانی طولانی آن را کنار گذاشتیم. در آن مقطع زمانی دست‌نویسی از متن تهیه شد تا با ۲ بازیگر در سالن کوچک مولوی روی صحنه برود ولی اثر به اجرا نرسید. بعد از چندین سال رجعت به متن «آن برد»، دست‌نویس جدیدی تهیه شد. از مهر سال ۱۴۰۲ بازنویسی متن را انجام دادیم و از اوایل دی سال گذشته نیز تمرین‌ها را شروع کردیم.
وی درباره اینکه آیا نمایش «آن برد» به شیوه کارگاهی تولید شده است یا خیر، توضیح داد: متن از پیش تهیه شده بود و تمامی ایده‌های کارگردانی در آن مدنظر قرار گرفته بود اما اسلوب‌هایی که منصوب به کار کارگاهی می‌شوند به شکل موقعیت نمایشی در اثر وجود دارند. در شیوه‌ای که «آن برد» را تولید و اجرا کردیم، مکان مدام تغییر می‌کند و زمان سیال است و اسلوب‌ها منصوب به کار کارگاهی است اما ما پیش‌تر به این ایده‌ها و موضوعات فکر کرده بودیم.
تمبرچی درباره دغدغه پرداختن به ایده مهاجرت در نمایش «آن برد»، یادآور شد: ایده مهاجرت دست‌کم برای قشر و نسل ما همیشه به عنوان یک امکان مورد توجه قرار می‌گیرد. در دست‌نویس اول «آن برد» نگاه به مهاجرت مثبت بود اما متن نهایی بر علیه مهاجرت شکل گرفت. در واقع در متن نهایی به شناخت عواقبتی که مهاجرت در پی دارد، پرداختیم. آنقدر موضوع مهاجرت زیرساختی و پیچیده است که فکر نکنم به این زودی‌های دغدغه آن برای نسل ما و طبقه متوسط جامعه برطرف شود.
کارگردان نمایش «آن برد» درباره استقبال قابل توجهی که مخاطبان از اجرای این اثر نمایشی دارند، بیان کرد: می شود ادعا کرد که قالب بازخوردهای مخاطب نسبت به نمایش خیلی مثبت و برای ما ارزشمند بوده است. تولید و اجرای نمایش سختی‌ها و پیچیدگی‌های فراوانی دارد که بازخورد غالبا مثبت مخاطبان از اجرا تنها نکته دلگرم‌کننده برای گروه ما است.
وی درباره اینکه چه ویژگی‌هایی در نمایش «آن برد» باعث جذب مخاطبان و همراهی آنها شده است، تاکید کرد: با اینکه بازخورد مخاطبان غالبا مثبت است اما ما را غافلگیر کرد. مخاطب با موضوع «آن برد» به راحتی ارتباط می‌گیرد زیرا در زندگی خود و اطرافیانش با موضوع مهاجرت مواجه شده است. هر گروهی بیشتر دوست دارد که شیوه اجرایی‌اش مورد توجه مخاطب قرار بگیرد ولی صادقانه بخواهیم صحبت کنیم، موضوع «آن برد» مخاطب را جذب می‌کند. البته شاید فرم اجرای نمایش هم درست درآمده که مخاطب می‌تواند با موضوع ارتباط برقرار کند.
تمبرچی ادامه داد: بعد از پایان هر اجرا، غالب مخاطبان تحت تاثیر قرار گرفته و برخی نیز اشک می‌ریزند. بسیاری از مخاطبان بعد از پایان نمایش آنقدر منقلب هستند که نمی‌توانند صحبت کنند. فکر می‌کنم موضوع و فرم اجرایی کار توانسته با مخاطب ارتباط درستی را برقرار کند.
این کارگردان تئاتر درباره چالش‌های تولید و اجرای «آن برد» به لحاظ اقتصادی، تصریح کرد: چالش اقتصادی همیشه برای تئاتر وجود دارد و تنها با همراهی و حمایت همه اعضای گروه می‌توان این چالش‌ها را پشت سر گذاشت که خوشبختانه من از این همراهی و حمایت برخوردار بودم. ما تلاش کردیم به‌ویژه در طراحی صحنه به سمت ایده‌هایی برویم که کم‌ترین فشار مالی را روی گروه داشته باشد.
وی متذکر شد: مشکل اساسی این است که اکثر سالن‌های تئاتری در آن واحد میزبان ۲ یا ۳ گروه نمایشی هستند و این امر دپوی دکور را با مشکل همراه می‌کند. حتی اگر گروهی توان مالی ساخت دکور ایده‌آل خود را داشته باشد، سالن به عنوان میزبان چند گروه امکان دپوی دکور را ندارد.
تمبرچی اظهار کرد: امیدوارم شرایط برای تئاتر بهتر شود. البته احساس می‌کنم که شرایط در حال بهتر شدن است و اقبال مخاطبان هم نوید روزهای بهتری برای تئاتر ایران را می‌دهد.
وی در پایان سخنان خود درباره اینکه آیا اجرای نمایش «آن برد» تمدید یا در سالنی دیگر ادامه پیدا می‌کند یا خیر، گفت: ما تا ۲۱ اردیبهشت به اجرای «آن برد» ادامه می‌دهیم. صحبت‌هایی در گروه برای ادامه اجراها انجام شده و در حال مذاکره با تئاتر شهر هستیم که امیدوارم این اتفاق بیافتد.
نمایش «آن برد» با حضور مهدی زندیه و نیکو بستانی، ساعت ۱۸ در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا می‌شود.
عکس از رضا معطریان است.
کد خبر 6097371
نفر چهارم تنیس روی میز جهان مغلوب نوشاد عالمیان شد